Better safe than sorry...

Een spiegel-loze 'spiegelreflex' camera. Foto gemaakt met telefoon Durrocomm XWT5 telefoon (in Heino ook wel koelkast genoemd).

'Better safe than sorry' zeg ik nog wel eens, oftewel 'het zekere voor het onzekere' in het Nederlands. 

Zeulen met fotospullen

Het is nogal een gesleep altijd, die fotoapparatuur. Afhankelijk van de opdracht besluit ik wat ik nodig heb op locatie die dag. Dat is nog wel eens lastig, want eenmaal aangekomen zul je net zien dat je dat ene brandpunt of dat statief toch had willen gebruiken. Niet dat het niet anders kan, maar toch.

En dus slepen we altijd te veel spullen mee. Ruimte zat in de auto, daar ligt het niet aan, maar daar kan het om veiligheidsredenen niet blijven liggen en dus wordt die Billingham tas (net zo oud als die auto overigens en ook Engels) altijd zo vol mogelijk gepropt. 

Trouwfotografie is topsport

Afgelopen vrijdag had ik de eer de trouwdag van Annemarie en Ruben te mogen vastleggen. Een bijzondere bruidsreportage zou het worden, dit keer volledig gehouden binnen de oude gemeente grenzen van vestigingsplaats Heino. Weer eens wat anders dan Zwolle, Deventer, Maastricht, Rotterdam of Schiermonnikoog. Ook bijzonder omdat deze trouwreportage samen viel met onze eigen trouwdag, maar vrouwlief gaf me gelukkig toestemming om gewoon aan het werk te gaan. Ik mag dan veel ervaring hebben, het fotograferen van een huwelijk wordt nooit routine.

Er zijn collega reclamefotografen die er hun neus voor ophalen, maar die durven eigenlijk niet. Ik vind het nog steeds leuk zo'n dagje topsport, want dat is het! De continue tijdsdruk, wisselende lichtomstandigheden en de drang naar mooi beeld, zorgen ervoor dat er maar weinig momenten zijn dat je kan verslappen. (en nee die automaat van die slimme camera biedt geen uitkomst..) Het houdt je scherp en daar houd ik wel van.

Voorbereiding

Voordat de huwelijksdag is aangebroken hebben het bruidspaar en de fotograaf elkaar al enige keren ontmoet. Het dagprogramma ligt al dagen van te voren op m'n bureau. Ook zijn alle batterijen van de flitsers, de triggers en de reserve batterijen opgeladen, de geheugenkaarten zijn gecontroleerd en leeg en de batterijen van de camera's zijn opgeladen. Met de nadruk op camera's, want 'better safe than sorry' toch? Een goede voorbereiding zorgt ervoor dat je lekker relaxed aan de bak kan, want je weet dat je de spullen voor elkaar hebt, een soort paraplu 'just in case' het gaat regenen, of een verzekering die je nooit hoopt aan te spreken.

Zo ook deze ochtend sleepte ik weer 1,5 KG aan reserve body mee die ik toch niet zou gaan gebruiken, ze gaan immers nooit stuk? Ook in de vervlogen tijden van de analoge fotografie had ik twee body's mee, 1 gevuld met kleurenfilm en 1 met zwart-wit, dan hadden ze ook nog wat te doen op zo'n dag. Tegenwoordig ligt 1 body onder in de tas, om er alleen uit te komen in uitzonderlijke situaties als bijvoorbeeld het wisselen van objectieven te lang duurt of als dat beter voorkomen kan worden op bijvoorbeeld een winderig strand. Vandaag was het anders.

En toen werd het donker

We hadden er al 3,5 uur op zitten toen het bruidspaar de poorten van de Historische Buitenplaats ‘havezathe Den Alerdinck’ kwam binnenrijden met een wel heel bijzonder vervoermiddel. Ik had mijn positie al ingenomen om ze met de telelens binnen te geleiden toen ineens mijn zoekerbeeld zwart werd... "Huh, wat is dat?" Als een speer terug naar mijn tas die enkele meters verderop stond en bij het ontkoppelen van de body viel de spiegel eruit.

Hup andere body er achter en door fotograferen! Het bruidspaar heeft niets gemerkt en we hebben de ceremonie en de rest van de dag verder rustig kunnen vastleggen. Niet dat ik ooit overwogen heb de reservebody (beiden full-frame) thuis te laten, maar ik was toch wel heel erg blij!

Zo zie je maar weer: 'Better safe than sorry'.

Bestandsbeheer

Nu vind ik het heel vanzelfsprekend dat wij de spullen goed voor elkaar hebben en heb ik nooit zo de behoefte gevoeld over dit soort zaken te schrijven, maar goed deze gebeurtenis bewijst toch maar weer hoe belangrijk dit is. En nu we het er toch over hebben... Een andere gewoonte is altijd om 'terug op het honk' direct de bestanden in te laden, ook als het al laat is. Ruben en Annemarie hadden mij ook de avond geboekt (tegenwoordig is dat standaard) en om omstreeks 0.30u verliet ik Oortwijn.

Vervolgens de kaarten met zo'n 28G aan data op de harde schijf van de hoofdcomputer gezet (kopie 1) en vervolgens de bestanden van daaruit ingeladen via het workflow programma op de raid server (kopie 2). De server zorgt vervolgens automatisch voor een backup op nog een andere off-site raid server (kopie 3). 

Uw foto's zijn bij ons dus in goede handen!